غزلی در یاد خدا و مدد الهی

نیست یک لحظه که از یاد تو غافل گردم*۱
لطف کن تا که در این وادیه کامل گردم*۲

عارفان نیمه شب تا به سحر بیدارند*۳
شود آیا که منم عارف واصل گردم

دست مهر تو اگر از سر من دور شود
شک ندارم به جهان عاطل و باطل گردم

یا رب این وقت سحر از تو مدد میخواهم
که به تسبیح و مناجات تو قابل گردم

لطف فرما که بدریای پر از موج و خطر
ایمن از هر خطری تا لب ساحل گردم

عاقل آن است که از عشق تو سر خوش باشد عاشقم! کن مددی عاشق عاقل گردم

"ناصحا"هر نفسی مسئله ای آید پیش
ای خوش آن روز که حلال مسائل گردم

احمدرضا احمدی"ناصح گلستانی"
۱۴۰۳/۱/۱۵
۲۳ماه مبارک رمضان۱۴۴۵
علی آباد کتول

پ.ن
*۱:
آیه تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لاتَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كانَ حَلِيماً غَفُوراً. اسراء/44
ترجمه:
آسمان‌هاى هفتگانه و زمين و كسانى ‌كه در آن‌ها هستند همه تسبيح او مى‌گويند و هيچ موجودى نيست، جز آنكه تسبيح و حمد او مى‌گويد، ولى شما تسبيح آن‌ها را نمى‌فهميد، او داراى حلم و آمرزنده ‌است.

*۲: وادیه به معنای ظرف مکان و در عرفان مسیر سیروسلوک عارفان است.

*۳: يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾اى جامه به خويشتن فرو پيچيده (۱) قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿۲﴾به پا خيز شب را مگر اندكى (۲) نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا ﴿۳﴾نيمى از شب يا اندكى از آن را بكاه (۳).مزمل/۱_۳